Cultura contemporánea y ruralidad

Urrotz / 2022.06.30

Urrotzera joan naiz berriz, aurreikusitako ordua baino lehen, bere txokoak ezagutzen jarraitzera. Frontoia alde batera utzi eta jaisten jarraitu dut, ibaira berriro iritsi arte; handik, herria inguratu dut behe-behetik.

Gero, arratsaldean, lehen orduan, plazako txoko batean elkartu gara, haize bortitz batetik babesteko; egun eguzkitsua dugu harrezkero. César, Angel, bi Idoiak eta Natxo etorri dira. Zineaz, artxibo zinematografikoaz edo film bat filmatzeko prozesuaz hitz egin dugu luzaroan. Esan dugu polita izango litzatekeela film bateratu bat filmatzea, eta Ogawari, nekazaritza-zinemari eta transfigurazioari buruz hitz egin diet. Erabaki dugu laboreen antzeko bizi-zikloa izan dezakeen zinema-pieza batean lan egitea: ereindako eta uztatutako zinema bat, pentsatzen, filmatzen, editatzen eta proiektatzen dena, handik gutxira beste ziklo bat hasteko. Filmatzeko edo kamera bat hartzeko beldurra edo erreparoa uxatzeko jarduerak egiteari buruz aritu gara, kamera bat edo zinema zer den pentsatu gabe aritzeko jarduerak. Prozesuei buruzko film bat landu nahi dugu, landaz eta galtzeko zorian dauden ezagutzez hitz egiten diguten esku edo tresnei buruzko bat.

19:00etan, Joserekin elkartu naiz. Urrozko ondareari buruzko taldeko lehendakaria da. Herrian barna ibili gara, eta istorioak kontatu dizkit, letra larriz eta letra txikiz idatziak. Herriko leku garrantzitsuenak bisitatu ditugu, eta esan dit Nafarroako Zuria Urrotzen egon zela eta agian harresi bat zegoela herrian. Ermitara iritsi, eta Luz eta Miguel ezagutzea iradoki dit. Plazara itzuli, eta agur esan diogu elkarri; prozesu bat hasi dudalakoan alde egin dut herritik.

Patxi Burillo