Murietara heldu ginen ostegunean, goizeko 8etan. Lehenik eta behin, zenbait puntu estrategiko birpentsatu egin behar genuen lursail osoan, hesiz barrura eta hesiz kanpora. Paka batzuk beste batzuekin lotzen dituen soka mehe beraren laguntzaz, topografo-lan hori modu arin eta oso zehatzean egitea erraztu zigun tresna egin genuen. 4×4 metroko erretikula bat zen, joko-taula bezala erabiliko genuena; horrela, soketan diagonalen neurria markatu genuen, eta, horrez gain, landarekin muga egiten duen hesiaz baliatu ginen lehen erreferentziak izateko. Horrela, taldeko 5 kideen artean, lursailaren erdia baino gehiago markatzeko gai izan ginen, joko honen pieza horren desiratuak agertu aurretik. Goizeko 11k aldera, atoidun kamioi bat hurbildu zen ateraino, 14 pakako 39 pakete zekartzala; guztira 546 lasto-paka zeuden, 110x47x37 cm-ko neurrikoak, eta bakoitza 20 kilokoa. Lastozko paken paketeak 4 eremutan utzi genituen, Julianen laguntzarekin eta pala baten gainean duen trebetasunarekin. Une horretatik aurrera, lan gogorra hasi zen: paketeak askatu eta lastozko pakak birpentsatu ondoren markatutako puntuetan jarri behar genituen, banan-banan. Banaka hasieran, eta binaka indarrak murriztu ahala, pixkanaka-pixkanaka, urrezko piezak taula osoa osatzen joan ziren. Alde egin aitzin, Murietopoliren azalpen-liburuxkak, eta hausnarketak eta ideiak idazteko arkatzak banatu genituen tabernetan eta supermerkatuan.
Ostiralean, begi fresko eta giharretako minarekin, Murietara itzuli ginen, drone baten laguntzaz erretikularen zehaztasuna egiaztatzera. Harritu egin ginen eta asko poztu ginen ikusita zuinketa tresna zaharkituak ezin hobeto funtzionatu zuela. Droneak agerian utzi zuen zer ez ginen ikusteko gai izan, lursailaren baldintzak eta txori izan gabe lor genezakeen perspektiba ikusita. Laukia ortogonala zen, taula baten laukitxoak bezala, baita hesia zeharkatzen genuen lekuetan ere.